de kerk van buiten

Ik gromde kort toen hij mijn haar in de war deed en keek hem toen grijnzend aan. "Had ik het nou goed gezien? Je hebt een groenige rand in je ogen?" Ik haalde een hand door mijn haar in de hoop het beter in model te brengen, het lukte niet echt. Ik plofte voor hem neer en keek hem aan terwijl ik nadacht over een wraak actie. "Trouwens, heb je als Moroi de kans om zelf te beslissen wie je hoeder word? Nee toch? Daar heb je toch niet veel mee te maken? Of wel?" Ik keek hem even vragend aan, ik bemoeide me er vaak niet mee. "Heb je wel een voorkeur?"

"Je bent de eerste die het opmerkt. Zat je naar mijn ogen te kijken?" grapte Matt. Hij ging weer even aan zijn ketting rommelen, terwijl Isabelle naast hem plofte. Door de vraag van haar moest hij wel even nadenken. Hij had gehoord dat koninklijke mensen wel mochten kiezen, maar hij zou het niet weten voor niet koninklijke. "Ik zou het echt niet weten of ik iemand mag kiezen, maar mijn voorkeur gaat denk ik naar jou," zei hij gemeend. Hij wist hoe goed Isabelle was en wilde haar graag aan zijn zij hebben.

Ik knikte. "Ja.. ja ik keek net even kort in je ogen." Grinnikte ik. Ik keek op toen hij over het hoederschap begon en glimlachte toen tevreden. "Ik zou ook het liefst jou hoeder worden.." want ik wil je met mijn leven beschermen.. Ik zei het maar niet, anders was ik bang voor zijn reactie. Ik grinnikte en speelde met wat gras. "Ik ben best zenuwachtig als ik aan de toetsen en alles denk hoor.." Ik beet even op mijn lip en keek hem weer aan.

Niet veel mensen merkten zijn ogen op van zo dichtbij, aangezien zijn ogen donkerbruin waren met een randje groen. Diep van binnen vond hij Isabelle eigenlijk wel leuk, maar hij wilde het nog niet toegeven. Dhampier en Moroi gingen niet heel vaak samen, wat hem nogal stoorde. Toen hij hoorde dat Isabelle zijn hoeder wilde worden, bloosde hij even, wat hij niet vaak deed. "Ja, voor Dhampiers zijn de examens heel moeilijk, voor Moroi, valt het nog wel mee. Maar zou je echt mijn hoeder willen zijn?" vroeg hij nieuwsgierig.

Ik keek hem aan en slikte toen. "Ja.. ja dat zou ik graag willen.. Jij bent eigenlijk de enige die ik echt met mijn leven zou willen beschermen." Ik ging even in een beter houding zitten en keek Matt even niet aan. Het was erg ongemakkelijk om erover te praten. "Ik heb de examens wel is gezien, het is echt lastig.. maar ik heb er wel vertrouwen in. En hopelijk mag jij zelf een stem inbrengen met wie je als hoeder zou willen. Het zou voor ons beide goed uitkomen als ik je hoeder zou worden." Ik grijnsde kort.

Dit begon zeker ongemakkelijk te worden. "Als ik een stem mag inbrengen voor een bepaalde hoeder zou ik zeker voor jou kiezen." Als we dan nog zijn zoals we nu met elkaar omgaan, dacht hij erachteraan. Hij zei dit maar niet hard op, omdat hij niet wilde dat dat het gebeurde. Hij moest even overgaan op een ander onderwerp, want dit werd te ongemakkelijk. Het vertellen dat je elkaar wilt, maar toch eigenlijk niet.

Ik keek hem aan en grijnsde kort. "Ik ben nog steeds een plan aan het bedenken om wraak op je te nemen." Ik grinnikte en gaf hem een kleine duw waar door hij omviel. "Watje." Ik grinnikte en stak mijn tong uit, Ik wist dat ik nu iets terug kon verwachten. Ik grinnikte en schoof een stuk van hem vandaan. "De mis is begonnen." Merkte ik op. Ik haalde een hand door mijn haar en beet even op mijn lip. "God gaat on straffennnn!!"

"Wraak, waarop? Ik heb nog nooit iets verkeerds gedaan. Al mijn hele leven ben ik een braaf jongetje geweest die niemand pijn zou doen." Terwijl hij op het gras lag keek hij naar de lucht. Als God echt bestond, dan zou hij dat allang iets hebben gemerkt, wat hij niet heeft. "Oh, God zou ons nooit straffen." Snel kwam hij overeind en viel Isabelle aan. Ze was iets verschoven, wat eigenlijk in zijn voordeel was. Matt viel bovenop haar, waardoor ze allebei op de grond vielen. Toen lag Matt boven haar en hij rolde van haar af.

Ik grinnikte om zijn opmerkingen. Ik schoot in de lach toen hij bovenop me lag, "waar was dat voor nodig?" Ik rolde op min zij zodat ik hem aan kon kijken en begon opnieuw te lachen. "Je bent ook zo raar." Ik lachte nog even door en schudde mijn hoofd terwijl ik mijn shirtje naar beneden trok omdat hij wat omhoog was geschoven. "Waarom ga ik in vredesnaam met je om?" Ik keek hem even serieus aan en schoot toen weer in de lach, ik kon niet serieus zijn bij hem op sommige momenten.

"Ik raar? Jij loopt tegen me op in de gang, gaat bovenop me zitten, schreeuwt dat je wordt gestraft en je kan tegen kietelen! Ik heb je nu trouwens wel overwonnen!" Hij lachte even en rolde ook op zijn zij, waardoor hij in de ogen van Isabelle keek. "Waarom je met me omgaat? Uuuhm, dat is helemaal aan jou. Maar ik ga met jou om, omdat je niet serieus kan zijn, je een leuke lach hebt en je goed te vertrouwen bent." Isabelle was echt een engeltje dat uit de hemel kwam vliegen naar hem.

Ik proestte het uit toen hij over de gang begon. "Dat was wel heel gênant, toen op de gang." Ik bloosde licht toen hij me complimentjes gaf. "Dat geld ook voor jou." Ik glimlachte en speelde met het gras dat ik naar zijn gezicht gooide. "Hmm, vermakelijk." Ik knipoogde kort en keek hem toen weer normaal aan. "Ik kan heus wel serieus zijn hoor, als het moet."

"Dankjewel," zei hij glimlachend. Hij proestte even toen hij gras in zijn gezicht kreeg, aangezien die helft in zijn mond kwam. "En nogmaals bedankt." Toen zag hij opeens Isabelle's serieuze gezicht en nu moest hij echt lachen. "Haha, jij serieus? Zeker niet bij mij!" Haar gezicht was echt lachwekkend.

"Oh, je gaat zo dood!" Ik schoot overeind en landde met een harde plof bovenop hem. "En nu kom je er niet meer uit." Ik keek hem eigenwijs aan en pakte snel meer gras dat ik over zijn gezicht liet vallen. "Nu ben je het gras monster, en nu ben je niet meer zo'n knappertje" Ik keek hem gemeen aan en grijnsde. "Tralalala, wat ben ik toch gemeen."

Terwijl Matt nog gras uit zijn mond haalde, ging Isabelle al weer boven hem zitten en kreeg hij nog meer gras in zijn gezicht. Dit keer niet in zijn mond, gelukkig. Hij wachtte tot hij wen moment om te kunnen praten en dat er geen gras in zijn mond kwam. Toen was er even een gat. "Ik ben altijd mooi." Isabelle gooide meer gras over hem heen waardoor hij een pauze moest houden. "Onder welke omstandigheden dan ook."

Ik keek hem aan en grijnsde en schoot in de lach. "Nee echt je niet." Oké, jawel. "Nouja.. misschien.. ben je het stiekem wel maar ben ik ongelooflijk jaloers op je onwijs sexy look en wil ik dat ook.." Ik keek even serieus aan en trok een pruillipje. Ik veegde het gras van zijn gezicht. "Beter?" Grijnsde ik. Ik bleef op hem zitten, gewoon, om hem te pesten, ik vond het zo leuk.

"Zie je? Je geeft het toe! En mijn sexy look valt niet te kopiëren, want ik ben one of a kind!" Matt zat nog steeds klem onder Isabelle. Waarschijnlijk duurde het dit keer langer om eronderuit te komen. Hij bewoog een beetje, maar ontdekte dat de enige manier om weg te komen, was door Isabelle aan te vallen. "Hoelang ga je het dit keer volhouden om bovenop mij te zitten?" Vroeg hij nieuwsgierig.

Ik keek hem aan en schoot in de lach. "Lang, erg lang. Ik vermaak me wel om bovenop je te zitten. Je zit wel lekker." Ik schommelde even heen en weer en ging toen beter zitten maar zorgde er wel voor dat hij strak tegen de grond bleef. "Tsjaa, wat moet je nu dan hé? Moroi'tje van me, je word verslagen door een meisje. Een super knap, geweldig, onoverwinnelijk meisje." Ik grijnsde.

"Ik ben lekker!" zei Matt. Hij grinnikte erbij om te laten zien dat hij niet zo'n eigendunk had als sommige andere jongens. Zonder succes probeerde hij overeind te komen. Hij lachte even hardop toen hij de woorden uit Isabelle's mond hoorde. "Weet je nog dat ik zei dat niks voor mij beschamend was? En dat meisje is zeker knap en geweldig, maar niemand is onoverwinnelijk!"

"Je bent hartstikke lekker, om op te eten Mattie." Ik grijnsde en keek hem toen even héél serieus aan. "Ik bén onoverwinnelijk, wacht maar af.." Ik keek hem scherp aan en gaf hem toen een tik op zijn neus en pruilde. "Mattie, waarom ben ik niet zo lekker als jou? Dan wil toch iedereen me!" Ik maakte een raar gebaar met mijn armen en schoot toen ik de lach. "Ik ben lekkerder dan jou."

Isabelle begon met de minuut hyperder te worden. Aan de ene kant was het gek, maar het was zeker leuk. Met zijn hand veegde hij over zijn neus. "Niemand kan mijn lekkerheid van een bonbon overwinnen!" Op een gegeven moment vond hij een zwakte punt in de aanval van Isabelle. Toen ze begon te lachen, verzamelde hij zijn krachten en duwde haar van zijn buik af, zodat hij weer rechtop kon zitten.

Ik kwam neer op de grond en keek hem aan en grijnsde toen. "Well done." Ik haalde een hand door mijn haar en bleef liggen waar ik lag en wierp af en toe een blik op hem. "De volgende keer kom ik echt niet meer van je af hoor." Ik keek hem aan en lachte opnieuw. Matt maakte me gewoon veel aan het lachen, ik vond het heerlijk.

Matt grinnikte even. Met zijn handen deed hij even zijn haar goed, aangezien het een beetje dor de war was gegaan door het liggen op de grond. Er viel een stilte en je hoorde de priester spreken in de kerk over Sint Vladimir en allerlei andere shit. Hij keek weer naa Isabelle. "Dan moet ik gewoon zorgen dat je de volgende keer niet op mijn buik komt!"

Ik grijnsde naar hem en stak mijn tong uit. "Hoe gaat het met de meisjes eigenlijk? Het viel me op dat er een paar jaloers aan het staren waren toen ik met je door de gangen liep." Ik wiebelde even met mijn wenkbrauwen. Ja, het was zeker zo, veel Moroi meisjes hadden interesse in hem. Ik kon het wel begrijpen. Ik keek hem aan en wachtte op een antwoord.