de kerk van buiten

Samen met Matt liepen we in de richting van de kerk, een van onze lievelings- plekken. Ik keek even opzei en glimlachte toen ik zag dat Matt ook net op dat moment terug keek. Ik en Matt waren sinds een paar weken vrienden, toen ik hem net ontmoette dacht ik dat hij een arrogante klootzak was, het bleek het tegenovergestelde te zijn. Matt was.. anders dan andere Moroi mensen. Hij was niet zo arrogant en voelde zich niet beter dan anderen. Ik glimlachte, ik was op zich best blij dat ik tegen Matt aan was gebotst op de gang, en dat we daardoor contact kregen. Het fijne was ook aan Matt, we hoefden niet veel te zeggen, en toch konden we het gezellig hebben. Ik haalde een hand door mijn blonde haar en keek opnieuw naar Matt.

Matt lachte in zichzelf toen hij merkte dat hij en Bel tegelijkertijd naar elkaar keken. Bel was echt een gezellig persoon! Samen liepen ze naar de kerk om de mis te volgen. De meeste Moroi en Dhampiers waren gelovig. Strigoi konden niet gelovig zijn, want die konden gewijde grond niet betreden. Matt was niet heel erg gelovig, maar hij was gelovig genoeg om naar de mis te gaan. En daarbij, je kon bij de mis goed dingen bespreken met vrienden, want de kerk was relatief groot en bij deze kerk was het niet dat als je fluisterde dat iedereen het kon horen. Je kon makkelijk met elkaar praten zonder dat iemand het merkte.

Ik keek op toen Matt begon te lachen. "Wat nou?" Ik keek hem eigenwijs aan en stak mijn tong plagerig uit. De mis, ja, waarom ging ik daar eigenlijk naartoe? Ik was wel gelovig, maar niet extreem. Ik ging merendeels ook mee om het gezellig te hebben met Matt. De mis kon af en toe wel leuk en interessant zijn, maar merendeels was ik meer met vrienden aan en het praten. Vrienden, sommige kon je geen eens vrienden noemen. Als je al direct één ding verkeerd zei.. dan werden ze direct boos. Ik keek op toen ik een paar andere mensen hoorde praatten. Het waren Moroi mensen. Ik haalde mijn schouders op en staarde weer naar de grond. Sommige Moroi waren aardig, en sommige ook weer niet. Ik hield me veel bezig met trainen en fit blijven.

Matt glimlachte even. Hopelijk kwam er niemand tussen hem en Bel. "Als je het wil weten, ik lachte omdat we precies op hetzelfde moment naar elkaar keken," zei hij zogenaamd serieus. Hopelijk had ze het door dat dit ironisch bedoeld was. Ze waren al dicht bij de kerk, die een paar honderd meter van de school lag en nog binnen de hekken. "Heb je zin in de mis? Ik wil eigenlijk veel liever buiten de kerk in de schaduw gaan zitten." Aangezien Moroi niet lang in de zon konden gingen ze liever in de schaduw.

Ik keek hem aan en schoot toen in de lach. "Weetje wat, zullen we gewoon niet naar de mis gaan en inderdaad buiten gaan zitten?" Ik keek hem even smekend aan. Ik had ook echt geen zin in de mis. Ik bleef even stil staan en wachtte op een antwoord. Hopelijk zei hij ja, dan konden we gezellig praten over van alles en nog wat. Ik wou Matt echt niet kwijt, echt niet. Stiekem hoopte ik dat hij mij ook niet kwijt wou, en dat ik evenveel betekende voor hem als hij voor mij.

Matt keek weer heel serieus. "Ik weet het niet hoor. De mis is wel heel leerzaam en anders spijbelen we bij God, is dat niet strafbaar?" Buiten kon je veel beter en leuker praten met andere mensen. Ze stonden nu naast de kerk, te beslissen of ze naar binnen zullen gaan of niet. Matt's vader was niet gelovig, maar Matt dacht dat er wel iets was daar boven. Zijn vader vond dat alles wat de kerk zei dat het onzin was. Zijn moeder daarentegen was erg gelovig en volgde alles van de bijbel.

Ik proestte het uit toen hij zo serieus begon. "Kom op Matt, we smeren hem." Ik grinnikte even om zijn gezicht en trok hem mee aan zijn hand naar een andere plek dicht bij de kerk, het was niet zichtbaar als je er langs liep, maar het was er wel. En er was ook schaduw, wat fijn was voor Matt. Ik plofte neer in het zachte gras en klopte naast me, "kom je erbij zitten?" Ik vond het heerlijk dat ik zo vrolijk bij Matt kon zijn, en ook zo mezelf. We waren gewoon echt onszelf bij elkaar,

Matt werd meegetrokken door Isabelle. "Hé, als God boos wordt en één van ons wordt vervloekt ben jij het! Dat je dat weet," zei hij glimlachend. Hij ging naast haar zitten. Dit plekje was perfect, want het was niet te koud, wat meestal gebeurt in de schaduw, maar er was bijna geen zonlicht. "Zo, wat ga je dit weekend doen? Shoppen denk ik, want dat doen alle meiden, heb ik gehoord."

Ik keek hem grijnzend aan. "Nehh, god straft ons niet als we één keer niet gaan." Ik haalde mijn schouders op bij zijn volgende vraag. "Eigenlijk niet, ik heb geen zin om te shoppen en ben tevreden met de kleren die ik heb. desnoods mag ik de meiden niet echt die gaan shoppen en ik heb er niet echt behoefte aan om hun tegen te komen." Ik keek hem weer aan. Het was me nog nooit eerder opgevallen dat Matt echt een lekkerding was. "En wat ga jij doen?"

"Ik had nog geen plannen, maar misschien kunnen wij die maken?" Matt ging meestal leren of slapen in de weekenden, omdat hij toch niks beters had te doen. Hij ging alleen tijdens de vakanties naar zijn familie. Soms ging hij naar een feestje, maar dat deed hij ook niet vaak. Hij speelde een beetje met zijn ketting, die lang was met een hanger met de naam Amelia, zijn zusje, erop.


mijn inspiratie is FOETSIEE

Ik keek hem aan en grijnsde toen breed. "Lijkt me leuk, wat wou je doen?" Ik vond Matt echt een geweldige jongen, ik was god dankbaar dat ik hem kende. Kort wierp ik een blik op zijn ketting en keek ik erna. "Mooie ketting." Ik glimlachte en speelde met het gras dat onder me was. "Misschien kunnen we dit weekend ook nog even samen trainen?" Ik beet op mijn lip en wachtte op zijn antwoord. Matt was de enige Moroi die ik kende die trainde.

"Dankjewel. Hmm, trainen hé? Ik denk dat ik dan helemaal in elkaar geslagen wordt door jou, aangezien jij wel twee à drie keer per dag traint voor dat hoeder gedoe. Ik heb gehoord dat je best wel goed bent, maar ik waag het er maar op!" Hij glimlachte even en keek even naar de lucht. "Ik heb trouwens ook niet de bouw om te vechten, wat jullie dan weer wel hebben." Stiekem hoopte hij dat Isabelle aan hem werd toegewezen volgend jaar.

Ik keek hem aan en grijnsde. "Ik ben zo veel beter."Ik prikte hem in zijn borst en duwde hem zachtjes aar achter terwijl ik triomfantelijk bovenop hem ging zitten. "En wat ga je nu doen, stoere Moroi?" Ik keek hem aan en grinnikte terwijl ik trots op hem bleef zitten. Ik keek hem weer even aan en wiebelde met mijn wenkbrauwen. "Nou kom op, probeer is terug te vechten."

Matt deed mee met het spelletje wat Isabelle wil de spelen. "Stoere Moroi, serieus?" Hij lachte even. Isabelle was nogal onvoorspelbaar. Hij keek haar even aan met zijn seriouslook en wachtte even af. "Móét ik terugvechten? Ik lig hier wel lekker!" zei hij grijzend. Ze gaan waarschijnlijk dit weekend al vechten met haar en daarom moet hij maar even veel energie opbouwen. Hij glimlachte even naar Isabelle en wachtte op haar antwoord.

Ik keek hem eigenwijs aan en pinde zijn handen vast tegen de grond. "Kom op, vecht terug. Vecht terug als je een vent bent." Ik bracht mijn lippen naar zijn oor. "Doeeeee dan." Fluisterde ik speels. Ik haalde mijn hoofd uit zijn nek en keek hem aan terwijl ik mijn gezicht in plooi probeerde te houden, ik was veelte hyper. "Oh. Vind je het lekker dat ik bovenop je zit? Dan blijf ik wel zitten hoor." Ik grijnsde en wiebelde opnieuw met mijn wenkbrauwen.

Matt dacht even na. Hij moest haar te slim af zijn. Hij had een idee, maar hij wist niet of ze er tegen kon. Kietelen. Als ze er wel tegen kon dan stond hij echt voor lul, maar hij waagde het. "Oké, ik vecht wel terug." Hij ging stiekem met zijn handen naar haar zij en begon haar daar te kietelen.

Ik keek hem aan en maakte een spastische beweging maar begon toen mijn buikspieren aan te spannen en keek hem triomfantelijk aan. Stiekem kon ik niet tegen kietelen, maar dat wou ik niet aan Matt laten zien. Ik keek hem grijnzend aan en bleef met mijn volle gewicht bovenop hem zitten.

Wat? Nee. "Hé, dat is oneerlijk!" Matt merkte dat Isabelle er niet tegen kon, maar als ze iets deed met haar spieren in haar buik, dat ze er dan wel tegen kon. Ze zat nog steeds boven op hem. "Tss, dat is zeker niet eerlijk, ik had je!" zei hij. Matt keek haar even aan met een pruillipje, hopend dat ze van hem af ging door zijn victorie van net.

Ik grijnsde naar hem. "Oké, oké. Je had me? Goed?" Ik grijnsde en haalde een hand door zijn haar dat hij waarschijnlijk net in model had gebracht. Daarom haalde ik er een hand doorheen zodat het uit model zou zitten. Ik gleed van hem af en plofte naast hem neer in het gras en keek opzei naar hem terwijl ik in de lach schoot door zijn haar. "Daar ging je perfect haar Mattie." Ik grijnsde en sloot kort mijn ogen omdat ik erg lekker lag.

Matt liet het maar gebeuren. "Ah, wauw, mijn haar zit zóóó mooi, heel erg bedankt." Hij gaf haar een geïrriteerde blik en probeerde zijn haar weer goed te doen met 1 hand. Met zijn andere hand pakte hij stiekem wat gras. Toen hij klaar was met zijn haar keek hij Isabelle even aan. "Alsjeblieft!" Hij gooide het gras over haar haar heen en zorgde dat het overal zat. Het was niet veel gras, maar genoeg om er niet uit te zien.

Ik grijnsde en voor ik het wist had ik gras overal zitten. In mijn BH, in mijn haar, in mijn nek en tussen mijn kleren. "Jij stomme Moroi dat je bent." Ik oest moeite doen om niet opnieuw te gaan lachen zoals ik altijd deed. Ik kwam overeind en begon mijn haar uit de schudden en de plukjes gras eruit te plukken. Vervolgens draaide ik me om zodat hij mijn voorkant niet zag en begon ik de gras sprietjes uit mijn BH en kleren te halen. Toen ik alles eruit had - tenminste, dat dacht ik. - draaide ik me weer om. "Wacht maar Mattie, jij krijgt wraak."

Matt lachte toen hij Isabelle's reactie hoorde en helemaal toen Isabelle alle grassprieten uit haar haar en kleding begon te halen. Toen ze klaar was stopte hij maar met lachen. "Krijg ik wraak? Nou ik ben benieuwd!" Hij stond op en keek Isabelle aan. Hij was groter dan haar en dat vond hij nu wel grappig overkomen. Hij zag nog een grassprietje in haar haar en haalde die eruit. "Zo, alles eruit."

Ik ging iets beter staan en hief mijn hoofd omhoog. "Ga is door je knieën, je bent te lang." Ik keek hem aan en grinnikte. Ik wist dat ik hem kon verslaan, ook al was hij groter. "Je lengte maakt me niks uit Mattie, ik versla je toch wel. En bedankt voor het eruit halen, maar die wraak krijg je nog wel. Ik moet alleen nog even bedenken wat.." Ik beet op mijn lip en keek hem toen weer aan. Ik trok een wenkbrauw op en dacht na waar ik hem mee zou pakken.

Matt lachte een beetje. "Nee, ik sta goed zo." Hij ging met zijn hand door haar haren, zodat het in de war stond. "Tja, wraak nemen is een beetje moeilijk bij mij, maar proberen kan geen kwaad!" Hij grijnsde even en haalde zijn hand weer weg. In de schaduw ging hij weer zitten en keek Isabelle glimlachend aan.