Bibliotheek 2

Zachtjes liet ik mijn handen over de kaften van de boeken glijden terwijl ik zocht naar een indrukwekkend boek. Ik verveelde me de laatste tijd erg op het Academie en had me voorgenomen om te gaan lezen, gewoon, omdat het kan. Ik schoof een pluk haar achter mijn oor omdat het voor mijn ogen zat en keek verder. "H...I.....J" Bij alle letters had ik nog geen leuk boek gevonden. Ik zuchtte even geïrriteerd en keek toen weer verder. Was er dan niks leuk? Meestal kon ik gemakkelijk een nieuw boek vinden, maar nu? Nu dus echt niet.. Ik schudde mijn hoofd en keek verder, ik moest gewoon een boek vinden!

Alvaro komt zacht de bibliotheek ingeslopen. Hij heeft een van zijn favoriete leesboek bij zich, om lekker te rusten. Naja twee eigenlijk. Omdat hij zo gek is op zijn eigen boeken. En de mevrouw achter de balie zou er toch niks van merken. Ze is oud en draagt een bril waardoor je bijna niks kan zien. Best zielig, maar wel haar eigen keuze. Alvaro loopt door de boekenschappen en ziet daar toevallig een meisje staan. Ze lijkt te zoeken naar een leuk boek. Of ze moet leren, maar dat was moeilijk te onderhalen. Opgewekt loopt hij naar haar toe. ''En jij zoekt..?'' Vraagt hij vriendelijk. Daarna komt er nog een klein glimlachje van af. Ze lijkt hem wel aardig. Maar schijn bedriegt. Of niet..

Ik bekeek de boeken nogmaals en keek op toen ik een opgewekte stem hoorde, iets waar ik spontaan om moest lachen. Ik draaide me om met en glimlach en keek recht tegen het gezicht aan van een jongeman. Mijn leeftijd. Hij zag er goed uit. Ik herinnerde me dat hij een vraag had gesteld. "Ik zoek.. Eigenlijk geen idee, ik verveel me dus ik dacht laat ik een leuk boek zoeken maar ik vind het niet echt." Kort grinnikte ik en stak ik mijn hand uit. "Ik ben Isabelle, maar je mag me gerust. Isa, Belle of Bel noemen." Hij leek me aardig, en een vrolijk persoon, maar je wist het maar nooit hier. Soms deden ze aardig om je vervolgens weer te kwetsen.

Alvaro lacht even. ''Hier vind je ook niks bijzonders, dit is de bibliotheek.'' Grinnikend schud hij zijn hoofd. Vervolgens pakt hij het boek die in zijn rechter hand ligt, met zijn andere en houd die naar voren. ''Dit is een van mijn lievelings boeken, naja de schrijver. Ik heb hem net uit, dus als je wilt?'' Hij kijkt haar vragend aan. Hij had geen enkel idee of dit wel in haar genre lag. Maar als je dingen niet uitprobeerd, kom je nooit achter hoe de persoon is en waar diegene van houd. Net zoals hij zichzelf ook zo moest gaan vinden. Al was dat veel moeilijker dan andere ontdekken. ''Isabelle is mooi, ik ben Alvaro.'' Zegt hij dan snel. Bijna vergeten om zijn naam terug te zeggen. Lekker handig weer. Een snelle blik van top tot teen gaat over haar heen. Meteen daarna zet hij zijn arm tegen de kast waarop hij zo in de leunstand kan gaan staan.

Ik pakte het boek voorzichtig van hem aan terwijl ik de schrijver bekeek. "Ik ken deze schrijver, ik heb er eerder boeken van gelezen." Zei ik opgewekt. Ik keek hem aan en glimlachte terwijl ik het boek omdraaide en de achterkant begon te lezen, erg interessant.. "Wauw, dit is een boeiend boek." Ik keek weel op en hield het boek in een hand vast. "Alvaro, hmm, mooie en aparte naam. Nog nooit eerder gehoord." Ik glimlachte en bekeek hem even. Zag er niet verkeerd uit. "En wat kwam jij in de bibliotheek doen? Je lijkt me niet een jongen die veel lees of graag in de bibliotheek is. Ik ben er ook niet vaak hoor, ik vind het hier maar stoffig en muf."

Alvaro knikt. ''Ja mijn uitgekozen boeken zijn altijd boeiend.'' Zegt hij uitslovend. Hij moet wel een beetje zijn dunk laag houden, maar dat is vrij moeilijk als hem zijnde. Zou hij vertellen dat hij op jongens valt.. nee nog niet. Eerst beter leren kennen. Anders zou ze afschrikken en zou hij haar nooit meer spreken. Iets wat niet mocht gebeuren. ''Ik kwam gewoon lezen uit dit boek. Geeft me nog een beetje rust.'' Antwoord hij. Zijn blik staart nu naar een boek in de schappen. Over de Strigoi. Niets bijzonders. Die vreselijke wezens waar iedereen al al het nodige over wist. Vervelend dat die er nog bij staan. ''En stoffig en muf is het zeker.'' Krijgt hij er nog half kuchend uit.

Ik trok een wenkbrauw op, veel eigendunk dus. Ik knikte en grinnikte daarna kort. "Wil je anders even gaan zitten?" Ik weer naar een van de banken/tafels die er stonden en keek hem toen weer aan. "Ik word een beetje gek van het staan namelijk. Ik grinnikte en speelde met een blonde pluk haar, iets dat ik vaak deed als ik niks anders te doen had. Ik keek nog even naar het boek, ik ging het boek zeker lezen. Ik zuchtte zachtjes, ik was echt moe en uitgeput van de laatste paar dagen.

Alvaro knikte kort. ''Best.'' Klonk uit zijn stem. Hij liep alvast naar de tafels en schoof daar een stoel naar achter. Gelukkig had het niet zoveel afstand van de boekenschappen. ''Weetje bell, dat herken ik. Vooral vroeger.'' Hij beet kort op zijn lip en nam toen plek op de naar achter geschoven stoel. Nog even ging zijn blik naar de zijkant, om te kijken of er niemand was. Het was vrij rustig dus net zoals zijn inschatting zat er niemand.