Bibliotheek

Bijna de hele bibliotheek was leeg, omdat de meeste mensen nog les hadden. Matt zat te lezen in een geschiedenisboek van de Moroi, omdat hij dat ook moest leren. Met zijn huiswerk erbij maakte hij de opgave die hij had opgekregen bij Moroi-geschiedenis. Het was een hoop werk en geschiedenis was nou niet een van zijn beste vakken. Matt was beter in de exacte vakken zoals Scheikunde, Wiskunde en Natuurkunde. Een zucht verliet zijn mond, aangezien hij hier nog wel een uur zat. Na Moroi-geschiedenis moest hij ook nog biologie en wiskunde maken. Waarom waren de dagen op deze school zo lang. Hij wist natuurlijk dat hij als hij zijn examens had gedaan, dat hij nog naar de universiteit moest om nog verder te leren. Ugh.

Mariah opent met een zucht de bibliotheek deuren. Ze loopt zachtjes naar binnen en knikt vriendelijk naar de mevrouw achter de balie. Voorzichtig loopt ze door naar de rijen boeken, waar ze een boek over Strigoi moest zoeken. Ze vinden het hier belangrijker om ook op de hoogte te zijn over hun 'krachten.' Zelf vind Mariah dit onzin aangezien ze al genoeg heeft geleerd van haar ouders. Maar deze academie spreek je niet tegen. Met een zucht neemt ze een van de grote, rode boeken van het rijtje en legt die in haar andere hand. Zo stil als het maar kan loopt ze naar een van de tafels waar ze een jongen aantreft. Nog een keer draait ze haar hoofd naar achter, om te kijken of de vrouw druk bezig is. Natuurlijk aan het lezen. Ze keert zich weer terug en schuift een stoel naar achteren. Vervolgens neemt ze plek op het houten ding. 'Hoi.' Zegt ze zachtjes terwijl ze naar de jongen kijkt.

Matt keek even op toen er iemand naast hem kwam zitten. Gelukkig, er was nog iemand. In de bibliotheek mocht je altijd zachtjes met elkaar fluisteren, als het maar niet te lawaaierig werd. Hij zag een meisje met blonde haren. Mooie blonde haren. Snel schoof hij een stel boeken opzij, zodat ze wat meer ruimte had. "Hallo. Sorry, maar ik denk niet dat ik je ken. Ik ben Matt."

inspiratieloos :$

Mariah schud even haar hoofd. 'Dat kan wel, ik ken jou ook nog niet.' Zegt ze terug. Althans, ze weet nu wel zijn naam. Haar blik valt even naar de boeken die hij voor zich heeft. Het waren saaie boeken, naar haar mening, maar wel heel belangrijk. Dat zou ze vast ook nog wel een keer op krijgen. Ze wrijft kort in haar handen en laat ze dan op tafel leunen. 'Stoor ik je trouwens?' Vraag ze aarzelend en half lip bijtend. Normaal zou ze niet zomaar een gesprek beginnen, maar je moet wel iets als je contact wilt maken. De vrouw achter de balie loopt nu richting de deuren, merkt Mariah op vanuit haar ooghoeken. Krijgen ze in ieder geval geen eventueel gezeik.

Same.

"Je stoort, maar dat is helemaal geen probleem, want dit is heel saai." Ze was ook een Moroi, had Matt geconcludeerd. "Mag ik misschien ook jouw naam weten?" vroeg hij glimlachen. Vluchtig legde hij zijn pen neer en klapte hij zijn boek dicht. Dit was te saai.


oh god, het gaat zo goed...

Mariah knikt even. 'Het is ook saai, maar soms moet je je eroverheen zetten om het klaar te hebben.' Zegt ze met zo'n mysterieus stemmetje. Daarna schud ze haar hoofd weer. Dat sloeg werkelijk nergens op. 'Oh ja, ik ben Mariah.' Glimlacht ze. Daarna glijd haar blik terug naar het rode boek die voor haar ligt. Over de Strigoi. 'Heb je die ooit gelezen?' Vraagt ze dan maar. Nieuwschierig was ze wel. Zelfs over dat onderwerp. Wat eigenlijk geen ene reden zou moeten hebben.

Ben ook een beetje inspiratieloos.

Matt knikte even. Moroi-geschiedenis was heel saai, dat was een feit. "Ja, maar het er overheen zetten is nogal moeilijk. Ik moet veel lezen om het antwoord op mijn vraag te krijgen." Een zucht kwam uit zijn mond en hij legde zijn blad huiswerk op het boek. Hij hoorde haar naam, Mariah. Mooie naam. "Volgens mij wel. Ik heb bijna alles gelezen wat je voor de vakken nodig moet hebben. "Ik moest een keer een verslag maken over de Strigoi, omdat ik me zogenaamd niet goed gedroeg in de les." De leraar vond het verslag zo goed dat hij er een cijfer voor gaf, dacht hij er achter aan.

Mariah kijkt met een verbaasde blik zijn kant op. ''Een goede student dus.'' Ze legt haar hand onder haar hoofd en leunt met haar elleboog op de tafel. ''Weetje, als jij mij helpt met dat boek, kan ik je misschien helpen met jou werk.'' Ze is er niet heel zeker van, maar alles is beter dan lezen. ''Dat boek is vast onnodig om te lezen als je genoeg informatie kan krijgen van iemand..'' Gaat ze verder. Daarna kijkt ze hem met een aarzelende blik aan. Als het nee was, zou ze het heus wel accepteren. Dat snapte ze ook wel. Ze moest toch een keer haar best gaan doen. Niet dat ze dat nooit deed, integendeel. Ze is gewoon niet fan van lezen. Al helemaal niet over dingen waarvoor ze bang is. Dat is gewoon niks voor Mariah.

Het was nog niet eens zo'n slecht idee. Matt knikte als goedkeuring en hij schoof het boek van de Moroi-geschiedenis naar haar toe, terwijl hij het boek over de Strigoi pakte. Dit boek was moeilijkheidsgraad vier en er waren er zes. Alle buitenkanten van die boeken leken op elkaar, behalve dat het cijfer van de graad verschilde. Hij had al tot vijf gelezen en erg moeilijk was het niet bij de Strigoi. "Dus, wat moet je doen?"

Mariah kijkt naar het boek en draait hem om. Vervolgens leest ze kort de achterkant. Dit zou veel sneller werken dan in je eentje, dus het was best handig in dit geval. Na de achterkant te hebben gelezen, kijkt ze de jongen aan. ''Ik moet alles uitzoeken over hun krachten. Best onzin, maar ze willen het hier zo graag.'' Antwoord ze met een diepe zucht. Als ze er zo over nadacht was het nog stommer. ''En jij trouwens?'' Gaat ze snel verder. Ze kon onmogelijk iets doen zonder te weten wat precies.