De eetzaal
2 plaatsers
Vampire Academy RPG :: RPG :: Kantine
Pagina 1 van 1
Katherine and Matt- Admin
- Aantal berichten : 146
Registratiedatum : 09-05-13
Leeftijd : 27 -
Re: De eetzaal
van Katherine and Matt vr mei 10, 2013 9:33 am
Kate zat alleen aan een tafel in de grote eetzaal. Bijna al haar vriendinnen waren naar buiten gegaan, maar ze had geen zin in buiten, dus bleef ze maar binnen. Met haar vork roerde een beetje in haar salade, die naast haar sandwich lag. Ook had ze geen zin om op te staan en te kijken of iemand anders er was die ze kende. De mensen kwamen maar naar haar toe, als ze zoveel om haar gaven dat ze het zielig vonden dat Kate alleen zat. Met haar handen pakte ze de helft van de sandwich en nam een grote hap. Dat was geen goed idee, omdat ze moeite moest doen om al het brood in haar mond te houden. Vroeger at ze altijd sandwiches als lunch bij haar moeder en vader. Haar vader maakte de beste sandwiches van de hele wereld, vond ze toen. Het is erg jammer dat ze door de verandering van haar moeder haar vader niet meer ziet of nauwelijks. Hij kwam twee jaar geleden met kerst langs en sindsdien heeft ze niks van hem gehoord. Een zucht kwam uit haar mond en ze nam nog een hap, dit keer een kleinere. Doordat haar vriendinnen zonder haar naar buiten gingen was het bewezen dat ze geen vriendinnen had die ze echt kon vertrouwen. Kate hoopte maar dat er ooit wel iemand kwam in haar leven die wel om haar gaf en bij haar bleef. Iemand die ze haar geheim van haar moeder kon vertellen en nog meer. Maar die persoon was nog steeds onvindbaar.
Katherine and Matt- Admin
- Aantal berichten : 146
Registratiedatum : 09-05-13
Leeftijd : 27 -
Re: De eetzaal
van Nick Stones vr mei 10, 2013 9:43 am
Nick zuchtte diep terwijl hij zich over één van de boeken boog, hij zou diezelfde dag nog geschiedenis toets hebben en hij had zich absoluut nog niet voorbereid. Veel mensen zouden hem waarschijnlijk een nerd vinden omdat ze hem vaak zagen studeren maar eigenlijk was niks minder waar, eigenlijk studeerde hij in de avond gewoon niet omdat hij dan stiekeme uitstapjes maakte naar het bos of naar de kerk. Niemand had het ooit echt gemerkt en hij dacht niet dat ze het ooit zouden merken, hij was namelijk erg goed in het wegsluipen en in het verstoppen, zo goed zelfs dat hij erom bekend stond onder de mensen en bij bepaalde criminele organisaties, dat haalde natuurlijk niks weg van het feit dat hij dan helemaal niet goed was in vechten of in zelfverdediging. Hij was namelijk niet erg sterk en zou dat waarschijnlijk ook nooit worden maar ah, het was het proberen waard niet?
De kantine zelf zat niet echt vol afgezien dat het middag was. De meeste mensen gingen in de middag naar buiten dus was er minder volk maar dat maakte het juist de beste plek om te gaan studeren aangezien het er dan ook vrij stil was. De enige mensen die zich hier bevonden waren degene die zich wouden ontvluchten aan de menigte en de vreselijke marteling van school of degene die het gewoon fijner vonden om binnen te eten. Sommige hier waren mensen die gepest werden en anderen wouden gewoon even rustig en alleen zijn zoals hijzelf. Op zich kon je niet zeggen dat hij gepest werd, hij had een aantal vrienden ookal was het beperkt maar niemand had een hekel aan hem dus hij nam aan dat dat toch positief was? Natuurlijk.. De meeste mensen wisten ook niet dat hij een homo was.. Misschien zou hun mening over hem wel veranderen eenmaal ze de waarheid wisten? Hmm.. Hij had geen enkel idee, hij was er niet beschaamd om ofzo en hij verborg het niet maar op zich zou je niet van hem kunnen zeggen dat hij eruit zag als een homo of dat hij zich zo gedroeg dus je kon het niet echt weten tenzij je ernaar vroeg of hem zag kussen met één of andere gast. Dit was nog zo’n nadeel aan school, veel te veel mensen deden zich anders voor dan dat ze waren waardoor alles altijd zo vreselijk verwarrend werd, waarom kon niemand gewoon even zichzelf zijn?
Even keek hij om zich heen om te kijken of hij niemand interessants kon vinden toen hij een meisje zag, wat was haar naam nu ookal weer? Katherine? Zoiets.. Hij wist dat hij een project met haar moest doen maar hij had nooit zin gehad om haar erover aan te spreken als ze samen met haar vriendinnen was aangezien dat zou betekenen dat hij veel sociaal contact moest hebben met mensen. Op zich zagen mensen hem als een erg sociaal persoon omdat hij altijd opgewekt en aardig overkwam maar eigenlijk hield hij niet zozeer van al dat gedoe omdat hij bang was dat wanneer mensen achter zijn echte hij kwamen dat ze hem dan net zo gingen beoordelen als zijn ouders deden en hij dacht niet dat hij zoiets nog eens aan zou kunnen, één keer weggestuurd worden was genoeg. Maar nu zat het meisje alleen dus hoefde hij enkel met haar te praten. Blij dat hij nieuwe moed had gekregen sloot hij zijn boeken en ging hij over naar het meisje haar tafel. “Hallo, sorry dat ik je stoor enzo.” Zei hij terwijl hij een brede glimlach op zijn gezicht toverde.
De kantine zelf zat niet echt vol afgezien dat het middag was. De meeste mensen gingen in de middag naar buiten dus was er minder volk maar dat maakte het juist de beste plek om te gaan studeren aangezien het er dan ook vrij stil was. De enige mensen die zich hier bevonden waren degene die zich wouden ontvluchten aan de menigte en de vreselijke marteling van school of degene die het gewoon fijner vonden om binnen te eten. Sommige hier waren mensen die gepest werden en anderen wouden gewoon even rustig en alleen zijn zoals hijzelf. Op zich kon je niet zeggen dat hij gepest werd, hij had een aantal vrienden ookal was het beperkt maar niemand had een hekel aan hem dus hij nam aan dat dat toch positief was? Natuurlijk.. De meeste mensen wisten ook niet dat hij een homo was.. Misschien zou hun mening over hem wel veranderen eenmaal ze de waarheid wisten? Hmm.. Hij had geen enkel idee, hij was er niet beschaamd om ofzo en hij verborg het niet maar op zich zou je niet van hem kunnen zeggen dat hij eruit zag als een homo of dat hij zich zo gedroeg dus je kon het niet echt weten tenzij je ernaar vroeg of hem zag kussen met één of andere gast. Dit was nog zo’n nadeel aan school, veel te veel mensen deden zich anders voor dan dat ze waren waardoor alles altijd zo vreselijk verwarrend werd, waarom kon niemand gewoon even zichzelf zijn?
Even keek hij om zich heen om te kijken of hij niemand interessants kon vinden toen hij een meisje zag, wat was haar naam nu ookal weer? Katherine? Zoiets.. Hij wist dat hij een project met haar moest doen maar hij had nooit zin gehad om haar erover aan te spreken als ze samen met haar vriendinnen was aangezien dat zou betekenen dat hij veel sociaal contact moest hebben met mensen. Op zich zagen mensen hem als een erg sociaal persoon omdat hij altijd opgewekt en aardig overkwam maar eigenlijk hield hij niet zozeer van al dat gedoe omdat hij bang was dat wanneer mensen achter zijn echte hij kwamen dat ze hem dan net zo gingen beoordelen als zijn ouders deden en hij dacht niet dat hij zoiets nog eens aan zou kunnen, één keer weggestuurd worden was genoeg. Maar nu zat het meisje alleen dus hoefde hij enkel met haar te praten. Blij dat hij nieuwe moed had gekregen sloot hij zijn boeken en ging hij over naar het meisje haar tafel. “Hallo, sorry dat ik je stoor enzo.” Zei hij terwijl hij een brede glimlach op zijn gezicht toverde.
Laatst aangepast door Nick Stones op za mei 11, 2013 4:41 am; in totaal 1 keer bewerkt
Nick Stones- Aantal berichten : 39
Registratiedatum : 10-05-13
Re: De eetzaal
van Katherine and Matt vr mei 10, 2013 9:56 am
Kate schrok een beetje toen ze iemand naast haar hoorde. Ze was zo in haar gedachtes opgegaan dat ze was vergeten waar ze was. Dom. Als Dhampier moest ze toch beter opletten! Volgend jaar waren examens en die moest ze halen. Ze keek wie haar had gestoord en zag dat het een jongen uit haar klas was. Kate was nooit echt goed geweest met namen en kon nu ook zijn naam niet voor ogen halen. Dat was echt slechte eigenschap van haar. School leed er ook onder dat haar geheugen niet zo goed was. Het enige wat ze altijd kon herinneren waren de vechttechnieken. In de jaren had ze zich zo op het vechten en verdedigen gericht dat ze nooit echt goed oplette in de klas. Ze haalde altijd wel voldoendes voor vakken als geschiedenis en wiskunde, maar de cijfers werden nooit hoger dan een 7, hoe goed ze ook leerde. Kate bekeek de jongen snel. Hij zag er niet verkeerd uit, maar het was qua uiterlijk niet het type waar ze op zou vallen. Maar natuurlijk ging het niet om het uiterlijk. Het was zo slecht dat ze de naam nog steeds niet voor ogen kon krijgen. Ze lachte even in zichzelf. Daarna bedacht ze zich dat het misschien beledigend kon overkomen. "Hm sorry, ik ben je nam vergeten. Ik ben nooit echt goed in namen geweest. En het maakt niet uit dat je stoort, ik verveelde me toch." Wauw, dat was de meest slechte reactie die je kon geven. Maar ja, gebeurt is gebeurt.
Katherine and Matt- Admin
- Aantal berichten : 146
Registratiedatum : 09-05-13
Leeftijd : 27 -
Re: De eetzaal
van Nick Stones vr mei 10, 2013 10:16 am
Nick keek even het raam uit terwijl hij wachtte op het meisje haar antwoord. Op zich kende hij het meisje niet echt, hij had haar wel gezien in de lessen enzo maar hij had nooit echt aandacht aan haar besteed aangezien hij tijdens de lessen meestal aan het tekenen was. Hij herinnerde zich best wel veel van de lessen, hij wilde gewoon niet opletten met zijn zicht, hij hoorde alles. Dat was iets dat hij van zichzelf een goeie eigenschap vond, hij had goeie zintuigen en hij kon goed luisteren naar zijn omgeving, soms wou hij dat hij net zo goed was in vechten als in luisteren en sluipen maar dat zat er niet in voor hem, hij was niet zo’n type om dagelijks naar de gym te gaan en daar gewichten te gaan heffen om sterker te worden. Nee, hij liep in de gym liever op de loopbanden aangezien hij een goed uithoudingsvermogen had terwijl hij naar de knappe jongens keek die wél gewichten aan het heffen waren.
Het meisje keek hem even verward aan, waarschijnlijk had ze geen idee wie hij was zoals de meeste. Het maakte hem nooit echt iets uit wanneer mensen hem niet herkende aangezien hij juist liever onopgemerkt zijn schooltijd doorbracht, dit zorgde ervoor dat niemand hem ooit zou aanwijzen als er iets ergs gebeurde in de school of wanneer alles foutliep, ook betekende dit dat er niet over hem geroddeld zou worden en dat had hij het liefste. De roddels op school waren altijd vreselijk en wanneer iemand er eentje verspreidde dan wist de hele school het binnen een paar lesuren en de roddel zou nooit volledig weggaan. Nee, hij wilde niet onderworpen worden aan zo’n vreselijk fenomeen dus bleef hij liever de onzichtbare jongen die niemand herkende. Natuurlijk betekende dit niet dat hij asociaal was aangezien dit niet het geval was, hij sprak graag tegen mensen en praatte vaak tegen onbekende, mensen vergaten hem daarna gewoon weer snel, hoe het kwam wist hij ook niet, misschien was het wel een gave ofzo?
Het meisje begon opnieuw te praten en hij keek haar nu direct aan terwijl hij zijn aandacht ook op de omgeving hield. Het was vreemd maar hij hield er niet van om verrast te worden. Als iemand hier zou komen om problemen te zoeken of om te vechten zou hij het snel genoeg opmerken en zich uit de benen maken. Dit was misschien ook vreemd voor veel mensen en ze zouden hem vast een lafaard noemen om gevecht zo uit de weg te gaan maar hij hield er nu eenmaal niet van om met iemand te gaan knokken, als hij iemand aanpakte dan was het meestal met de informatie die hij had verzameld over hun of door het stiekem te doen, nooit door een directe confrontatie. Ja, dat was iets wat hij vaak deed, hij had de mensen uit zijn klassen en de mensen waar hij in geïnteresseerd was eens goed gevolgd en hun informatie genoteerd. Natuurlijk stalkte hij hun niet, hij noteerde gewoon belangrijke informatie die later van pas zou komen als hij ze toevallig hoorde of voorbij zag lopen, dit zou namelijk ooit wel eens van pas kunnen komen als één van hun later een trigoi (?) zou worden en hij hun zou moeten uitschakelen als ze hem opjaagde. De Hoeders zouden hem natuurlijk kunnen beschermen maar hij hield er niet van om zelf machteloos te staan en iemand anders het vuile werk te laten opknappen, nee, dat was niks voor hem. Het meisje had hem niet herkend, wat hem natuurlijk niks uitmaakte dus besloot hij zich voor te stellen. “Ik ben Nick, ik zou een project biologie met je moeten doen maar het is er nog niet van gekomen.” Zei hij op een vriendelijke en uitnodigende toon om aan te geven dat hij het niet erg vond dat ze hem niet herinnerde en dat hij open was voor een conversatie, iets wat hij altijd wel was maar niet veel mensen schenen uit zichzelf met een vreemde te willen praten.
Het meisje keek hem even verward aan, waarschijnlijk had ze geen idee wie hij was zoals de meeste. Het maakte hem nooit echt iets uit wanneer mensen hem niet herkende aangezien hij juist liever onopgemerkt zijn schooltijd doorbracht, dit zorgde ervoor dat niemand hem ooit zou aanwijzen als er iets ergs gebeurde in de school of wanneer alles foutliep, ook betekende dit dat er niet over hem geroddeld zou worden en dat had hij het liefste. De roddels op school waren altijd vreselijk en wanneer iemand er eentje verspreidde dan wist de hele school het binnen een paar lesuren en de roddel zou nooit volledig weggaan. Nee, hij wilde niet onderworpen worden aan zo’n vreselijk fenomeen dus bleef hij liever de onzichtbare jongen die niemand herkende. Natuurlijk betekende dit niet dat hij asociaal was aangezien dit niet het geval was, hij sprak graag tegen mensen en praatte vaak tegen onbekende, mensen vergaten hem daarna gewoon weer snel, hoe het kwam wist hij ook niet, misschien was het wel een gave ofzo?
Het meisje begon opnieuw te praten en hij keek haar nu direct aan terwijl hij zijn aandacht ook op de omgeving hield. Het was vreemd maar hij hield er niet van om verrast te worden. Als iemand hier zou komen om problemen te zoeken of om te vechten zou hij het snel genoeg opmerken en zich uit de benen maken. Dit was misschien ook vreemd voor veel mensen en ze zouden hem vast een lafaard noemen om gevecht zo uit de weg te gaan maar hij hield er nu eenmaal niet van om met iemand te gaan knokken, als hij iemand aanpakte dan was het meestal met de informatie die hij had verzameld over hun of door het stiekem te doen, nooit door een directe confrontatie. Ja, dat was iets wat hij vaak deed, hij had de mensen uit zijn klassen en de mensen waar hij in geïnteresseerd was eens goed gevolgd en hun informatie genoteerd. Natuurlijk stalkte hij hun niet, hij noteerde gewoon belangrijke informatie die later van pas zou komen als hij ze toevallig hoorde of voorbij zag lopen, dit zou namelijk ooit wel eens van pas kunnen komen als één van hun later een trigoi (?) zou worden en hij hun zou moeten uitschakelen als ze hem opjaagde. De Hoeders zouden hem natuurlijk kunnen beschermen maar hij hield er niet van om zelf machteloos te staan en iemand anders het vuile werk te laten opknappen, nee, dat was niks voor hem. Het meisje had hem niet herkend, wat hem natuurlijk niks uitmaakte dus besloot hij zich voor te stellen. “Ik ben Nick, ik zou een project biologie met je moeten doen maar het is er nog niet van gekomen.” Zei hij op een vriendelijke en uitnodigende toon om aan te geven dat hij het niet erg vond dat ze hem niet herinnerde en dat hij open was voor een conversatie, iets wat hij altijd wel was maar niet veel mensen schenen uit zichzelf met een vreemde te willen praten.
Laatst aangepast door Nick Stones op za mei 11, 2013 4:40 am; in totaal 1 keer bewerkt
Nick Stones- Aantal berichten : 39
Registratiedatum : 10-05-13
Re: De eetzaal
van Katherine and Matt vr mei 10, 2013 7:25 pm
Meestal als Kate de naam van de persoon wist, kon ze meestal wel achterhalen wat voor een persoon hij/zij was en welke dingen, meestal roddels, ze over hem wist. Het grappige was dat ze roddels altijd kon onthouden en zelfs zo gedetailleerd dat ze het precies kon nazeggen. Nick. Ze groef even door haar geheugen met roddels. Er waren niet veel roddels over hem en hij stond bekend als een aardige jongen, maar niet heel veel vrienden. Ze dacht nog even na. Dit was een roddel geweest van Kimberly, die vaak roddels verspreidde die niet waar waren. Zij had gezegd dat Nick op jongens viel. Door de eerste echte indruk leek hij zeker aardig, maar dat hoefde natuurlijk niet zo te zijn. Dat homo gedoe maakte haar niet heel veel uit, want ze gaat niet oordelen op geaardheid, ookal was ze zelf hetero. Misschien was hij helemaal niet homo. Als je homo was als Moroi werd dat soms als een schande gezien, vooral als je streng christelijk was. Hier op school werd er meestal niet moeilijk gedaan, het zijn bepaalde mensen die daar problemen mee hebben en daar ook graag op fitten. Ze kende drie jaar geleden een meisje Sascha en die was lesbie. Doordat de hele school er achter kwam werd ze door een groepje kinderen heel erg gepest en is ze van school af gegaan. Sascha was toen een goede vriendin die van haar weggetrokken werd. Ze is nog steeds boos op sommige menen uit dit jaar, die daar voor hadden gezorgd. Ook had je op deze school de populaire kinderen, dat waren meestal koninklijke Moroi met knappe jongens, Dhampiers of Moroi. Kate had niet echt de neiging om bij dat groepje te horen, aangezien je weer veel moeite moest doen en heel veel moest delen. Waarschijnlijk had ze ook niet het lichaam ervoor, aangezien ze niet zó knap was. Zij gaf geen aandacht aan dat groepje en dat groepje gaf geen aandacht aan haar. "Ik ben Kate, als je het niet wist." Ze glimlachte even en ging verder. "Biologieproject? Wanneer hebben we dat opgekregen? Oh god ik kan het me niet meer herinneren." Ze zuchtte even zacht en nam nog een hap van haar sandwich, zodat ze de helft ophad.
Katherine and Matt- Admin
- Aantal berichten : 146
Registratiedatum : 09-05-13
Leeftijd : 27 -
Re: De eetzaal
van Nick Stones vr mei 10, 2013 10:47 pm
Geen inspiratie man DX
Nick deed zijn best om zijn omgeving in hem op te nemen terwijl hij naar het meisje luisterde maar het was moeilijker dan je zou gedacht hebben. Hoe hard hij het ook probeerde, hij kon gewoon niet op alles letten en dat irriteerde hem vreselijk aangezien hij toch ooit moest leren hoe hij alles tegelijkertijd in het oog zou kunnen houden. Even keek hij om zich heen, weg van het meisje, om toch zijn omgeving in hem op te kunnen nemen en te kunnen kijken wat er allemaal aan de hand was ookal haatte hij zijn eigen zwakheid. In de kantine zaten er nog steeds weinig mensen ookal waren er een paar bijgekomen. Er was een groepje bijgekomen die ergens in een hoekje zat te fluisteren, alsof ze iets van plan waren, verder was het ene meisje dat er nogal depressief uitzag weggegaan, dit allemaal had hij niet opgemerkt toen hij naar het meisje had gekeken. Opnieuw vervloekte hij zijn eigen zwakheid, als hij hier ooit weg zou geraken dan zou hij toch echt beter moeten opletten aangezien hij zijn veiligheid niet in de handen van de Hoeders zou leggen, die gasten konden hem toch niet altijd beschermen? Nee, hij zou het zelf wel oplossen, hij zou sterker en sneller worden, dat moest gewoon. Met een diepe zucht draaide hij zich opnieuw naar het meisje. “Dat biologieproject hadden we twee weken geleden gekregen maar mijn gedachten stonden er niet naar en ik was het vergeten, helaas moet het binnen twee dagen afzijn en we hebben niks terwijl bijna iedereen al klaar is.” Zei hij met een verontschuldigende glimlach, hij wilde het meisje niet lastigvallen met zoiets aangezien het meisje vast wel wat beters te doen had dan met hem aan een project werken maar hij vond dat hij het toch op z’n minst moest voorstellen om eraan te werken.
Nick deed zijn best om zijn omgeving in hem op te nemen terwijl hij naar het meisje luisterde maar het was moeilijker dan je zou gedacht hebben. Hoe hard hij het ook probeerde, hij kon gewoon niet op alles letten en dat irriteerde hem vreselijk aangezien hij toch ooit moest leren hoe hij alles tegelijkertijd in het oog zou kunnen houden. Even keek hij om zich heen, weg van het meisje, om toch zijn omgeving in hem op te kunnen nemen en te kunnen kijken wat er allemaal aan de hand was ookal haatte hij zijn eigen zwakheid. In de kantine zaten er nog steeds weinig mensen ookal waren er een paar bijgekomen. Er was een groepje bijgekomen die ergens in een hoekje zat te fluisteren, alsof ze iets van plan waren, verder was het ene meisje dat er nogal depressief uitzag weggegaan, dit allemaal had hij niet opgemerkt toen hij naar het meisje had gekeken. Opnieuw vervloekte hij zijn eigen zwakheid, als hij hier ooit weg zou geraken dan zou hij toch echt beter moeten opletten aangezien hij zijn veiligheid niet in de handen van de Hoeders zou leggen, die gasten konden hem toch niet altijd beschermen? Nee, hij zou het zelf wel oplossen, hij zou sterker en sneller worden, dat moest gewoon. Met een diepe zucht draaide hij zich opnieuw naar het meisje. “Dat biologieproject hadden we twee weken geleden gekregen maar mijn gedachten stonden er niet naar en ik was het vergeten, helaas moet het binnen twee dagen afzijn en we hebben niks terwijl bijna iedereen al klaar is.” Zei hij met een verontschuldigende glimlach, hij wilde het meisje niet lastigvallen met zoiets aangezien het meisje vast wel wat beters te doen had dan met hem aan een project werken maar hij vond dat hij het toch op z’n minst moest voorstellen om eraan te werken.
Laatst aangepast door Nick Stones op za mei 11, 2013 4:40 am; in totaal 1 keer bewerkt
Nick Stones- Aantal berichten : 39
Registratiedatum : 10-05-13
Re: De eetzaal
van Katherine and Matt za mei 11, 2013 2:13 am
"HOLY SHIT, twee dagen?" Lekker dan, kon ik in twee dagen een biologieproject in elkaar flansen. Door de, soort van, schrik liet Kate per ongeluk haar sandwich op haar bord vallen. Ze groef even door haar geheugen. Een biologie project over .... uuuhm .... oh, over zenuwen enzo. Oh god, dit meen je niet. Het was niet dat ze niet goed was, maar een project maken in twee dagen met nog school, huiswerk en proefwerken erbij? "Uhm, oké, een werkstuk over reflexen en de zenuwen daarbij met eigen inbreng, correct?" Volgens Kate was dat wat je moest doen voor het project. Dit zouden twee stressdagen worden.
Oh my god, weg inspiratie
Oh my god, weg inspiratie
Katherine and Matt- Admin
- Aantal berichten : 146
Registratiedatum : 09-05-13
Leeftijd : 27 -
Re: De eetzaal
van Nick Stones za mei 11, 2013 4:39 am
Nick verborg een glimlach toen hij zag dat ze aan het flippen was maar uiteindelijk kon hij het niet laten en brak er toch een verontschuldigende glimlach uit op zijn gezicht. Het was toch zo erg nog niet dat ze de taak nog moesten doen? Ze waren nog niet te laat en ze zouden het wel afkrijgen zolang ze creatief omsprongen met de opdracht en er even aan zouden werken. “Ja dat klopt, ik heb al de informatie verzameld maar ik heb het nog niet in een verslag of niks geschreven aangezien ik niet wist wat jij wou doen voor de opdracht en het zijn ook jouw punten..” zei hij terwijl hij in zijn tas reikte naar een aantal blaadjes die hij van het internet had gehaald waarop de nodige informatie stond. “Wat denk jij dat we het beste kunnen doen?” vroeg hij terwijl hij het mapje met de blaadjes op de tafel legde en haar nieuwsgierig aankeek. Op zich had hij nooit echt met dit meisje gepraat en even vroeg hij zich af hoe dat kwam aangezien ze er wel aardig uitzag.
**
Ingelijks man..
**
Ingelijks man..
Nick Stones- Aantal berichten : 39
Registratiedatum : 10-05-13
Re: De eetzaal
van Katherine and Matt za mei 11, 2013 6:57 am
"Wauw, eeh, dankjewel voor het werk dat je al gedaan hebt. Het spijt me zo dat ik nog niks heb gedaan en dat ik het niet heb onthouden!" Ze pakte even haar bijna lege plastic bordje en gooide het in de prullenbak die een meter achter haar stond. Snel pakte een paar blaadjes en begon ze te scannen. "Oke, dit is goede informatie, die kunnen we wel gebruiken. We hebben nog een uur voor de volgende les." Ze legde de blaadjes neer en pakte even een andere. Opeens realiseerde ze zich dat dit er echt raar uit zag. "Oh haha, sorry dat ik zo stress." Tegelijkertijd was ze aan het nadenken over wat voor een project ze gingen doen.
Katherine and Matt- Admin
- Aantal berichten : 146
Registratiedatum : 09-05-13
Leeftijd : 27 -
Re: De eetzaal
van Nick Stones za mei 11, 2013 7:22 am
Nick keek toe terwijl het meisje druk begon te kijken naar de informatie die hij had verzameld en hem begon te bedanken. "Geen dank hoor, dat was het makkelijke werk, ik dacht dat als ik dat snel doe dan lijkt het alsof ik echt mega slim ben en een goeie werker.” Zei hij grappend waarna hij haar vreugdevol een knipoog gaf. Even keek hij op de klok naast hem en een frons verscheen op zijn gezicht. Het was nog ongeveer een uur voordat de volgende les zou beginnen maar hij wou ook nog een paar toertjes rond het veld gaan lopen voordat hij naar de les ging. Hij geloofde in lichamelijke inspanningen voor de lessen zodat hij zich beter zou kunnen concentreren. Even schraapte hij zijn keel voor hij verontschuldigend naar haar keek. “Het spijt me maar op dit moment heb ik echt geen tijd om hier aan te werken, kun je anders niet vanavond naar.. Mijn kamer komen om eraan te werken?” vroeg hij terwijl hij zich afvroeg waarom hij het haar voorstelde. Hij had het niet graag dat mensen in zijn kamer kwamen aangezien mensen zo konden zien dat hij rijk was, hij had namelijk één van de beste kamers met grote ramen gekregen en alles was net iets luxueuzer.. Nog even dacht hij na tot het antwoord hem toe kwam, hij zou gewoon naar Adam zijn kamer gaan. “Anders zie ik je op nummer 104, de eerste verdieping rond 5 uur goed?” vroeg hij hoopvol.
Nick Stones- Aantal berichten : 39
Registratiedatum : 10-05-13
Re: De eetzaal
van Katherine and Matt za mei 11, 2013 7:38 am
oke, dit wordt echt een klein antwoord (geen inspiratie voor hier)
--
"Haha, dan lijkt het zo? Ben je dat dan niet? Oeh, dat geeft een slechte indruk!" zei ze glimlachend. Toen ze hoorde dat ze het maar vanavond zouden doen zuchtte ze even van blijdschap (als dat kan?!). "Oké, denk dat ook een beter idee is. Vijf uur is goed!" Ze schreef even de kamer op met de tijd erbij op haar hand, zodat ze het niet zou vergeten. Ze pakte wat spullen die ze nog even op tafel zag liggen. "Dan zie ik je dan! Bedankt voor het herinneren." Ze stond op en zwaaide even en liep toen de kantine uit richting de grote binnenplaats om te leren.
--
"Haha, dan lijkt het zo? Ben je dat dan niet? Oeh, dat geeft een slechte indruk!" zei ze glimlachend. Toen ze hoorde dat ze het maar vanavond zouden doen zuchtte ze even van blijdschap (als dat kan?!). "Oké, denk dat ook een beter idee is. Vijf uur is goed!" Ze schreef even de kamer op met de tijd erbij op haar hand, zodat ze het niet zou vergeten. Ze pakte wat spullen die ze nog even op tafel zag liggen. "Dan zie ik je dan! Bedankt voor het herinneren." Ze stond op en zwaaide even en liep toen de kantine uit richting de grote binnenplaats om te leren.
Katherine and Matt- Admin
- Aantal berichten : 146
Registratiedatum : 09-05-13
Leeftijd : 27 -
Re: De eetzaal
van Nick Stones za mei 11, 2013 8:11 am
Nick keek het meisje, Kate, na en glimlachte even tegen zichzelf terwijl hij wanhopig een plan zocht om tegen Adam een goeie uitleg te geven over waarom hij nu eigenlijk in zijn kamer een meisje had uitgenodigd om te studeren. Even dacht hij na over alle mogelijke oplossingen voor hij uiteindelijk besloot dat het misschien beter was gewoon de jongen te verrassen aangezien de jongen op die manier geen ‘nee’ kon zeggen tegen hem. Blij dat hij een plan had gemaakt stond hij op en ging hij naar de automaat waar hij een watertje kocht. Het voelde goed om een plan te hebben voor zowel school, zijn conditie als zijn plan om Adam meer vrienden te geven. De jongen was echt veel te negatief voor zijn eigen goed en hij vertrouwde niemand. Hijzelf deed dat ook niet maar hij ging wel met mensen om en hij moest nodig eens aan Adam het verschil leren tussen ware vriendschap en mensen hebben om tegen te praten. Met dat in gedachte liep hij de kantine uit, klaar om een paar rondjes te gaan rennen rond het veld buiten de school voor de lessen zouden beginnen.
Nick Stones- Aantal berichten : 39
Registratiedatum : 10-05-13
Vampire Academy RPG :: RPG :: Kantine
Pagina 1 van 1
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum