Binnenplaats

Met een kleine glimlach zat ze op de trap. Ze had net een ruzietje mogen aanschouwen en keek nu wat papieren door die bij haar huiswerk hoorde. Rose was dan wel een brutale maar ze was gelukkig wel bereid om haar huiswerk te maken. Rustig gleed ze met een hand door haar rode haren heen met een hand vol perfect gelakte nagels. Ja, je kon veel van Rose zeggen maar zichzelf verzorgen deed ze. En goed ook, Rose kon er dan ook absoluut niet tegen als mensen zichzelf niet verzorgden. Rustig legde ze erna haar papieren even weg en keek grijnzend naar de personen die de ruzie probeerden te vergeten. "Watjes," klonk haar stem dan ook. Ze had geen hoge dunk van zulke mensen en terwijl ze even haar rug rechtte keek ze met een felle en uitdagende blik rond. Ze had het nodig, even wat aandacht. Haar groene ogen boorden zich soms in die van anderen maar al snel ging ze tegen de muur aan zitten met haar rug tegen de muur. Ze zouden moeite moeten doen om er langs te komen maar dat deed haar helemaal niets en grijnzend keek ze dan even naar de mensen die twijfelden of ze er langs wilden gaan.

Matt kwam naar beneden lopen over het trappetje en zag net een aantal mensen weglopen. Aan de zijkant zag hij Rose zitten, met wie hij ooit wel eens had gepraat. Hij had zo het gevoel dat hij iets gemist had en liep naar haar toe om naast haar te komen zitten. Toen hij ging zitten keek hij haar even aan. "Heb ik wat gemist?" vroeg hij nieuwsgierig, want hij wilde meestal niet achterlopen op wat er gebeurde in de academie. Hij schoof ietsje van haar weg, waardoor hij meer in de schaduw kwam te zitten, wat voor een Moroi wat fijner is. Hij kon opzich wel in de zon zitten, maar de schaduw was toch net iets fijner.

Met grasgroene ogen keek ze even op toen Matt naast haar plaats nam. "Een opstootje." Klonk het rustig en ze keek hem aan. "Er waren wat ruzietjes. Een paar van ons vonden dat ze niet beschermd hoefden te worden door Dhampiers, vonden dat ze sterker en beter waren. Het gebruikelijke en besloten aan te vallen." Zei ze schouderophalend. Ze keek rustig even naar Matt en keek op toen hij in de schaduw ging zitten. "Over vijf minuutjes is alles hier in schaduw. De trap dan>' Zei ze rustig. Ze keek even naar hem en glimlachte kort. "Ik denk dus niet dat het nodig is om er nu nog in te schuiven, behalve als je vijf minuutjes niet vol houdt." Klonk het vrolijk. Glimlachend keek ze even naar hem en gleed met haar handen door haar rode haren heen. Rustig keek ze even weg en tuitte haar lippen even toen ze er langs likte om ze niet te droog te houden.

Matt keek even in de ogen van Rose. Ze waren fel stralend groen. Die ogen zag je niet vaak en Matt hield wel van meisjes met ogen waar je voor langere tijd naar kon kijken, omdat ze anders waren. Matt vond de ogen van een meisje ook het mooist, maar dan niet het opgemaakte deel, maar de iris. Hij keek niet lang naar haar ogen, omdat het anders argwaan zou opwekken. "Weer dat gedoe? Als je geen hoeder wilt is het zijn probleem, dan is de kans dat je door een Strigoi wordt gedood groter. Bedoel, als een geen Dhampier wil worden, vind ik dat geen probleem, want ik snap het als je niet je hele leven andere wilt beschermen."

Met een glimlach keek ze hem even aan en moest grinniken. "Ja, weer dat gedoe. Altijd dat gedoe. Dat weet je toch.' Zei ze schouderophalend. Glimlachend keek ze hem even aan en grinnikte zachtjes. "Dood is dood, daar kiezen ze voor. Sommigen vinden het heldhaftig om in een gevecht te sterven.' Zei ze glimlachend. Ze keek even naar Matt en glimlachte naar hem. Tevreden en vrolijk. "Ik ben toch liever beschermd straks dan dat ik dood ga. Toch liever een ander dan ik, die Dhampiers zijn makkelijker te maken.' Zei ze schouderophalend. Ze glimlachte kort. Ja, soms vond ze zichzelf iets beter dan Dhampiers maar heel erg vond ze het niet. "Maar ja, wij zijn ook weer niet zo speciaal denk ik zo. We kunnen niet eens tegen de zon.' Zei ze zuchtend en ze schoof wat meer naar Matt, gewoon om de schaduw want ze zat er al langer. Ze had dan ook een rokje aan waardoor haar benen een gevaarlijk doelwit waren.

Oké, zo dacht Matt er nou ook weer niet over. De schaduw bedekte zijn hele lichaam, behalve zijn voeten. Er was nu niemand meer in de binnenplaats en het voelde op een of andere manier ongemakkelijk. "Oké, dat is jouw mening," zei hij serieus, maar wel met respect. Hij bedacht zich dat hij een boek van school in zijn hand had en legde die op de grond.

"Ja inderdaad. Ik blijf liever leven. Natuurlijk is het een ander geval als de hoeder een vriend is, maar als de hoeder net zo'n klootzak is als hier rond loopt dan mag die liever dood dan ik. Het is niet zo dat ik ze dood wil hebben hoor. Want Dhampiers zijn prima personen en vaak ook even gezellig. Alleen niet allemaal.' Zei ze zuchtend. Ze keek even naar Matt, nu de meesten toch weg waren trok ze haar benen op, ze verborg haar ondergoed netjes maar nu zat ze niet in de zon. Ze keek hem even aan. "Mag ik jouw mening horen dan?" vroeg ze glimlachend en ze kee hem aan.

Hij keek haar zo neutraal mogelijk aan. Hoeders waren ook levende wezens en Matt vond dat ze zichzelf niet als beschermer moesten opzetten als ze dat zelf niet wilde. Sommige hier hebben genoeg aan het hoederschap en sommige vinden het juist hun plicht. "Nou, hier komt hij hoor," zei hij grinnikend. Hij wilde wel een beetje humor in dit gesprek hebben. "Ik vind dat Dhampiers een eigen keus moeten hebben als het gaat om het hoederschap. Als zij zichzelf niet voor een Moroi willen zetten, dan moeten ze dat niet doen, aangezien het ook hun eigen leven is. Ik ben daarom niet van mening dat zij voor ons moeten sterven." Hopelijk was zijn mening duidelijk.

Met een glimlachje keek ze hem aan. Ze knikte even rijnzend en knikte uiteindelijk begrijpend. "Je denkt er alles over dan velen. Maar het heeft wel iets ja. Je hebt ook wel gelijk, maar het is niet zo dat wij in overvloed zijn. Ik bedoel ik wil best een Dhampier te betalen of andere dingen, zo goed mogelijk te onderhouden. Maar het is wel dat wij met minder zijn en dat als we maar blijven paren met Dhampiers uiteindelijk alleen nog de Dhampiers overblijven, dus wij mogen op zich best beschermd worden. En negen van de tien keer zijn ze ook nog veel beter in dingen qua vechten dan wij zijn." Zei ze rustig. Ze keek even nadenkend naar Matt en glimlachte naar hem.

Eigenlijk had Matt niet zo'n zin in een dergelijke discussie als deze. Natuurlijk moest hij hier wel op antwoorden, met waarschijnlijk een tegenargument. Dit liet hem denken aan het gesprek met Sofia, een oude goede vriendin van hem. Ze hadden heel veel dingen gemeen, behalve het onderwerp hoeders en Moroi. Iedereen had hier een andere mening over en dat was best wel verwarred. Een zucht verliet even zijn mond, omdat hij moest denken aan Sofia, die was veranderd in een eerste klas bitch.

Ze merkte zijn zucht op en keek hem even aan. Ze slikte. "Sorry, ik wilde je niet vervelen.' Klonk haar stem zacht en ze keek hem aan. "We hoeven het hier niet over te hebben." Zei ze en ze keek hem even aan. "Heb je al leuke dingen gedaan?" vroeg ze uiteindelijk zacht maar om dat ze even weg keek. Ze zuchtte diep en keek weer naar het plein. Ze bleef voornamelijk in de schaduw en erg afwezig.