Schoolveld

van Nick Stones za mei 11, 2013 10:01 am

Nick liep zijn gewoonlijke toertjes rond het veld heen. Het was raar maar hij wilde gewoon zijn best doen om zo fit mogelijk te zijn, hij wilde voor zichzelf zorgen. Hij weigerde het om zijn handen later in die van een Hoeder te steken, wat had je daar nou aan in het leven? Nee, hij mocht dan misschien niet sterk zijn maar hij had enorm veel uithoudingsvermogen en kon heel goed sluipen dus als er problemen waren zou hij wel wegkomen. Rennen was misschien een laffe optie maar het was naar zijn mening beter dan iemand anders zijn gevechten te laten vechten. Na een tijdje gerend te hebben stopte hij om even wat te drinken en om op adem te komen. Hij wist dat hij straks weer zou moeten verder rennen zoals elke dag om op conditie te blijven aangezien hij anders zijn stiekeme uitstapjes ’s nachts naar het bos wel kon vergeten. Niemand had het ooit echt gemerkt en hij dacht niet dat ze het ooit zouden merken, hij was namelijk erg goed in het wegsluipen en in het verstoppen, zo goed zelfs dat hij erom bekend stond onder de mensen en bij bepaalde criminele organisaties, dat haalde natuurlijk niks weg van het feit dat hij dan helemaal niet goed was in vechten of in zelfverdediging. Hij was namelijk niet erg sterk en zou dat waarschijnlijk ook nooit worden maar ah, het was het proberen waard niet?
Een paar andere renners, voornamelijk allemaal Dhampiers die wouden trainen. Waarom was zijn soort weer eens zo lui? Met een zucht begroette hij een aantal mensen maar ergens vroeg hij zich af wie van hen hem echt kende. De meeste mensen wisten bijvoorbeeld niet dat hij een homo was.. Misschien zou hun mening over hem wel veranderen eenmaal ze de waarheid wisten? Hmm.. Hij had geen enkel idee, hij was er niet beschaamd om ofzo en hij verborg het niet maar op zich zou je niet van hem kunnen zeggen dat hij eruit zag als een homo of dat hij zich zo gedroeg dus je kon het niet echt weten tenzij je ernaar vroeg of hem zag kussen met één of andere gast. Met dat in gedachten kreeg hij een glimlach op zijn gezicht terwijl hij rondkeek naar de mensen om hem heen zodat hij de omgeving een beetje kende. Hij wilde namelijk leren zijn omgeving altijd in kaart te hebben zodat niets hem zou verrassen maar tot nu toe was het niet zo goed gelukt..

van Alvaro Chase. za mei 11, 2013 10:19 am

Alvaro loopt rustig het schoolveld op. Hij kijkt om zich heen waar hij allemaal rennende, naar zijn gevoel sterke jongens ziet. Zijn vast vele Dhampiers die de beste willen zijn in het beschermen en hun eventuele andere opdrachten. Stelletje uitslovers. Dat kon Alvaro ook wel. Althans, dat dacht hij. Hij moest wel een beetje indruk leren maken op de jongens hier. Niet dat hij wist dat er gays tussen zaten, dat moest hij zien te ontdekken. Alleen iets zat hem in de weg. Hij wilde niet dat mensen op hem gaan oordelen omdat hij Gay is. Zijn grootste angst. Zelfs nu heeft hij het er nog moeilijk mee. Maar door deze actie kan hij het wel meer leren te accepteren. Iets wat heel belangrijk gaat worden in zijn leven. Zodra hij een bankje ziet, loopt hij erheen. Hij neemt plek op het hout en kijkt nu nog steeds naar alle renners. Eentje valt hem heel erg op. Met hem zou Alvaro wel een gesprek mee willen beginnen. Zijn blik blijft maar op die ene jongen hangen. Het is moeilijk om zijn ogen af te keren. Alvaro merkt al dat er naar hem gestaard word. Alsof hij een vreemde is. Zo'n buitenstaander. Dat is absoluut niet wat hij wilt worden. Dat past ook niet bij zin imago. Snel staat hij op en begint ook rond het veld te rennen, met de andere mee. Nu was misschien ook kans om met die ene jongen te praten.

van Nick Stones za mei 11, 2013 10:33 am

Nadat Nick klaar was met drinken merkte hij een jongen op die naar hem staarde, het was één van die Dhampiers. Even wilde hij er een opmerking over maken, dat het niet was omdat hij een Moroi was dat hij hier niet thuishoorde maar hij hield zich in aangezien het kon zijn dat deze jongen compleet andere redenen had om naar hem te kijken, hij moest geen vooroordelen trekken enkel omdat de jongen een Dhampier was. Hij wist zelf ook wel dat hij hier op de velden niet echt thuishoorde aangezien hier de Dhampiers aan het trainen waren, wat zou een Moroi hier dan nog te zoeken hebben? Op zich kon het hem niet echt veel schelen dat mensen zo over hem dachten aangezien hij wel langer kon rennen dan de meeste van hun hoewel hij het niet zou halen als het op krachtmeting aan zou komen, daar was hij lang niet sterk genoeg voor. Toen de jongen die hij nog nooit had gezien begon te rennen grijnsde hij, hij wilde wel eens weten wat voor persoon die jongen was. Met dat in zijn gedachten rekte hij zijn spieren nog eens uit en begon hij ook te rennen, achter de jongen en de andere Dhampiers aan. Al snel liep hij op dezelfde hoogte als de anderen en vertraagde hij zijn pas om gelijk met hun te lopen en zodat hij het langer uit zou kunnen houden. Eén van de jongens, Adam, gaf hem een goedkeurende knik voor hij weer voor zich uitkeek waardoor hij grijnzend met zijn ogen moest rollen. Adam werd gevreesd door de meeste mensen in de Academie, welke stand ze ook hadden, maar het was een reputatie die op niks sloeg. De jongen zat dan misschien aan de drugs maar verder was er helemaal niks waar van wat de mensen over hem zeiden en eigenlijk was hij nog erg aardig. Plots zag hij opnieuw de jongen lopen, dicht bij hem maar nog niet dicht genoeg om met hem te kunnen praten. Het was namelijk vreemd dat hij de jongen hier nog nooit had gezien, was hij nieuw of kwam hij gewoon nooit rennen? “He Adam!” schreeuwde hij waarna hij iets sneller begon te lopen tot hij bij Adam liep, veel dichter bij de andere jongen. Adam keek hem verward aan maar hij schudde zijn hoofd om aan te geven dat het niks met hem te maken had. “Hey nieuwe!” zei hij opgewekt tegen de jongen die hij nog nooit bij de andere renners gezien had, de jongen die naar hem had gekeken, waarschijnlijk omdat hij een Moroi was die daadwerkelijk trainde.

van Alvaro Chase. za mei 11, 2013 9:35 pm

Alvaro zijn blik staat strak naar voren. Hij wilde niet voor gek staan. Ookal was dit het gedoe waarmee het zou kunnen gebeuren. Als ze er ook maar éen ding over gingen zeggen, zouden ze afgemaakt worden. Misschien niet fysiek, meer emotioneel. Of allebei. Ligt aan Alvaro zijn bui. Even kijkt hij achterom. De jongen rent nu vlak achterhem, naast een andere jongen. Zouden die vrienden zijn of... Snel schud hij die gedachte uit zich. Hij moet zich niet zo druk maken over mensen die hij nog geen eens kent. Zelfs niet mensen die hij wilt leren kennen. Je weet maar nooit hoe ze echt zijn. Half zuchtend begint hij ook iets langzamer te rennen. Niet zodat het echt opvalt, gewoon rustig en kalmpjes. Zodra hij de woorden 'Hey Nieuwe.' hoort, komt er een geirriteerde blik op zijn gezicht. Hij wrijft kort in zijn handen en maakt er dan vuisten van. ''Hoe bedoel je nieuwe?'' Schreeuwt hij terwijl zijn blik nogsteeds strak naar voren staat. Daarna schud hij zijn hoofd en zorgt er dan voor dat hij naast de jongen loopt. Die geirriteerde blik van Alvaro is nu in de plaats voor een neutrale. Naja, eerder een vragende blik. Waarschijnlijk zei de jongen dat omdat hij Alvaro nog nooit gezien had. Zelf had hij ook zo'n idee. Die jongen is hij nog nooit tegengekomen. Niet bij de klaslokalen, niet bij de gangen en zelfs niet bij de kerk. Of het was gewoon toeval. Dat het voor nu bewaard was. Die gedachtes van hem kunnen hem wel gek maken. Hij moet niet zoveel denken, even alles uit zijn hoofd wissen. Of gewoon rust zoeken. Maar dat betekende dat hij moest gaan lezen en hij was nu toch nog zo lekker bezig.

van Nick Stones zo mei 12, 2013 1:36 am

De jongen begon op gelijke hoogte met hem te lopen waarna hij Adam een triomfantelijke glimlach had die de jongen zoals gewoonlijk negeerde ookal wist Nick wel dat hij het goed bedoelde. Adam wast nooit een makkelijke jongen geweest om mee om te gaan, zeker als hij zijn drugs niet op tijd had genomen maar toch ging hij graag met de jongen om omdat hij meer van lijden en pijn kende dan de meeste mensen op de Academie. Verder was het gewoon leuk om iemand te hebben waarmee je close was, bijna zoals broers. Nick had geen familie meer gehad nadat zijn ouders hem op straat hadden gegooid omdat hij een homo was en hij had ook niet echt behoefte naar een nieuwe familie maar bij Adam was het anders, Adam kon gemakkelijk zorgen dat hij die regel verbrak en dat hij hun als broers zou gaan aanzien. De jongen was het tegenovergestelde van hem, wat alles alleen maar interessanter maken. Adam was namelijk vreselijk negatief, asociaal, kortaf, donker, volgend maar met een goed hart. Hijzelf zag de wereld liever op een positieve manier, ontmoette graag nieuwe mensen en kon gerust een goed en lang gesprek voeren. Natuurlijk was hij ook volgend maar dat maakte hun vriendschap er alleen maar sterker op aangezien ze op die manier gelijk stonden en niemand boven de ander.
De jongen die nu naast hem liep vroeg wat er nou was met dat hele ‘nieuwe’ gedoe en hij haalde gewoon luchtig zijn schouders op terwijl hij de jongen een vriendelijke glimlach schonk. “Niks joh, ik had je hier gewoon nog nooit gezien maar misschien train je meestal in de vechtzaal ofzo. Ik was gewoon benieuwd naar je en dacht dat dat een goeie manier zou zijn om je aandacht te trekken.” Zei hij opgewekt voordat hij zich iets herinnerde en zich even naar Adam draaide “En jij moet me trouwens nog steeds binnensmokkelen ’s nachts in die vechtzalen om me te trainen..” mompelde hij zachtjes tegen hem voordat hij zijn aandacht opnieuw naar de jongen vestigde. Hij wist dat Adam hem waarschijnlijk niet zou binnensmokkelen maar als hij nou genoeg zaagde zou het waarschijnlijk ooit wel eens lukken. Hij wilde namelijk sterker en groter worden, alle jongens die hier liepen, de Dhampiers dus, hadden redelijk wat spieren en waren waarschijnlijk redelijk sterk, hijzelf was meer het type die voor zijn tekentafel op zijn kamer zou gaan zitten en daar uren mee bezig zou zijn. Helaas kon hij dit nu niet maken, hij moest sterker worden, sneller en beter, anders zou hij later altijd afhankelijk zijn van die Hoeders en dat was iets waar hij helemaal geen zin in had, nee, nooit meer zou hij afhankelijk zijn of bang de strijd aan iemand anders overlaten. Hoe zwak hij nu ook was, hij moest en zou sterker worden.. Een besliste en zekere uitdrukking verscheen even op zijn gezicht terwijl hij zijn blik liet afdwalen naar de weg voor hem waarop hij aan he rennen was alsof hij zo zijn uiteindelijke doel wel zou bereiken. Helaas moest hij toegeven dat dat uiteindelijke doel nog ver weg was en dat hij jarenlang zou moeten trainen om zelfs nog maar op het beginniveau te komen van sommige van de Dhampiers hier.. Opnieuw liet hij zijn blik nieuwsgierig over de jongen dwalen. De jongen was erg knap en hij had iets wat Nick erg aanstond, iets wat niet helemaal uit te leggen was. “Ik ben Nick trouwens.” Zei hij met dezelfde opgewekte toon alsof hij niet net tegen zichzelf had moeten toegeven dat hij nog ver moest gaan. Nee, hij zou het halen, hoe dan ook.

van Alvaro Chase. za mei 18, 2013 3:41 am

Alvaro schudde lachend zijn hoofd. ''Het is je wel gelukt.'' Hij kijkt de jongen kort in zijn ogen en draait dan zijn hoofd weer weg, met uitkomend een vooruitzicht van de baan. Het was een mooie jongen qua uiterlijk. Maar dat was niet het belangrijkste. Alvaro wilde ook dat mensen van binnen aardig waren. Niet dat de mensen zijn homoseksuele gevoelens niet zouden accepteren. Net zoals alle mensen hiervoor. Geen wonder dat hij nu voorzichtig is met zulke dingen vertellen. Zijn dunk heeft wel geholpen om het te verwerken. Zo kan hij voorkomen dat het nog eens gebeurd. Althans, dat dacht hij. Je weet maar nooit wat mensen in hun hoofd halen. Vooral al die gemene mensen hier op school. Telkens proberen mensen te manipuleren en naar beneden te halen. Onzeker maken en door de grond trappen om zelf hoger te staan. Heel zielig, maar zo zijn ze hier. Gelukkig niet allemaal maar die mensen moest Alvaro nog uit zien te checken. Hij haalt zijn wenkbrauw op als hij iets hoort over vechtzaal in smokkelen. ''Waarom moet je naar binnengesmokkeld worden?'' Na even nadenken schud hij snel zijn hoofd. ''Moroi zeker..'' Dan was het zogenaamd niet nodig. Anders zouden de Dhampiers van geen een benut zijn. Best jammer, Alvaro wilde best voor zichzelf zorgen. Er waren van die dagen waarbij dat nodig is. Zelfs voor de simpelste redenen. Maar goed, het is nou eenmaal zou. Daar is niet zoveel aan te veranderen. En aan de ene kant is dat ook wel oke. Je hebt er ook zwakkere tussen zitten. Die kunnen zo'n beschermer goed gebruiken. Of ze zijn gewoon te lui. Misschien zelfs de druk met boeken lezen en studeren. Alvaro voelde die steek in zijn zij niet meer. Meestal heeft hij daar altijd last van bij rennen. Zelfs vroeger tijdens het spelen. Maar als hij in zijn vuisten knijpt, is dat wel minder. En nu is hij druk met die ene jongen. ''Nick..'' Herhaald hij zachtjes. Dat was een niet veel zeggende naam. Wel mooi. Kort maar krachtig. ''Alvaro hier.'' Antwoord hij vervolgens.

van Gesponsorde inhoud

Schoolveld

Schoolveld

Re: Schoolveld

Re: Schoolveld

Re: Schoolveld

Re: Schoolveld

Re: Schoolveld

Re: Schoolveld

Re: Schoolveld