Grote vechtzaal

In mijn trainingskleren liep ik over de matten heen. Het viel me op dat er bijna niemand was, en als er even iemand was, had diegene geen aandacht voor mij. Ik knielde neer op de grond en zetten mijn handen naast mijn hoofd terwijl ik mijn tenen tegen de mat drukte en langzaam door mijn armen ging waar door mijn neus de mat zachtjes raakte, dit herhaalde ik een stuk of dertig keer en nam toen kort pauze. Vervolgens ging ik op mijn rug liggen en plaatste ik mijn handen achter mijn oren en trok ik mijn knieën op terwijl ik langzaam omhoog kwam, en weer terug ging. Dit herhaalde ik ook een stuk of dertig keer. Ik ging weer op de grond liggen met mijn handen naast mijn hoofd en deed het eerste opnieuw.

Rustig keek ze even rond, met tegenzin liep ze de trainingszaal binnen. Ze hield er niet van, om te trainen of om moeite te doen. Maar ze wilde binnenkort niet helemaal afhankelijk zijn van haar hoeder zijn en zichzelf ook een beetje kunnen beschermen. Zacht beet ze op haar onderlip. Uiteindelijk liep ze toch maar weg van de muur. Moeizaam beet ze op haar onderlip. Ze had hier helemaal geen zin in en geïrriteerd ging ze op de grond zitten en ging uiteindelijk liggen. Ze zuchtte diep en ze ging uiteindelijk liggen. Ze keek even naar het meisje dat aan het trainen was. "Waarom kun jij wel zo trainen?" Klonk het klaaglijk maar met een kleine grijns uit haar mond. Zijzelf deed soms zo haar best maar er kwam nooit meer dan enkele keren ut haar en dan was ze alweer te ui om te gaan.

Ik keek op toen er een meisje begon te praten. Kort voelde ik een boze steek door me heen gaan toen ze op die toon met me praatte. "Omdat ik hoeder wil worden." Ik ging rustig verder en ging toen weer door met mijn buikspieren. "Zin om mee te doen? Aangezien je een Moroi bent kan ik je wel wat rustige dingen leren?" Ik keek haar even aan en trok een wenkbrauw op. Ze was zo'n typisch meisje met een uiterlijk waar ik jaloers op kon worden. Sommige Moroi meisjes waren echt heel knap, en zij was er een van. Ik veegde een pluk haar uit mijn gezicht en wachtte nog steeds op een antwoord.

Verbaasd keek ze even op. "Oh, je wilt het vrijwillig?" Vroeg ze verbaasd. Maar uiteindelijk kwam ze al snel overeind en knikte gretig. "Erg graag, ik wil toch wel graag iets kunnen voor ik van de Academy af moet." Ze stond overeind en gleed met haar hand door haar rode haren heen. Glimlachend keek ze even naar de jongedame. Zelf had ze een yoga-broekje aan met een topje. Ze kon zich er makkelijk in bewegen en dat vond ze erg prettig. Afwachtend keek ze even naar het meisje, hopend dat die dame haar iets kon leren wat ze nog niet kon. Wat eigenlijk alles was. Mt een glimlachje om haar eigen gedachten keek ze even naar het meisje.

Ik kwam overeind en ging tegenover haar zitten, ze leek me wel aardig. "Wat wil je het liefst leren. Vecht technieken, ontwijking technieken? Kracht training? Alles kan." Ik keek haar glimlachend aan en wachtte op een antwoord. Kort liet ik mijn blik door de zaal heen glijden, erg rustig.. "Mijn naam is trouwens Isabelle. Maar spreek me maar aan met Bel, Bells, Belle of Isa. Ook een eigen bedachte bijnaam is welkom." Ik grinnikte even, ik had té veel bijnamen.

Ze keek glimlachend even naar het meisje en dacht toen na. "Ik ben Rose, gewoon Rose.' Zei ze even lachend. Ze keek even naar haar en dacht kort na. "Ik denk dat verdediging het belangrijkste is. Ik ben niet iemand die gaat aanvallen en anders doe ik dat op een andere manier." Klonk het lachend. Een beetje overduidelijk was het wel dat ze dan haar lichaam en haar karakter in de strijd zou gooien. Vrolijk keek ze even naar Isabelle en bleef rustig zitten. Ze keek naar de jongedame. "Ik ben niet zo'n Moroi die heldhaftig wilt sterven. Ik blijf liever leven." Zei ze grinnikend.

Ik grijnsde en stond op. Ik overhandigde mijn hand uit en hield haar omhoog. "Oké, ik ga zo meteen aanvallen. Bij elke aanval vertel ik je wat je moet doen goed?" Ik keek haar even vragend aan en zwaaide mijn been in de lucht. "Buk en ga links." Ik deed rustig, ik was bang om haar te raken. Gelukkig deed ze wat ik haar vroeg. "Vergeet niet, wegrennen heeft geen optie. Probeer te ontwijken en de kracht van de ander over te nemen. Stel je voor, ik duw je bij de schouder." Ik verplaatste mijn hand naar haar schouder. "Draai bij en pak met beide handen mijn onderarm vast en geef er een ruk aan."

Ze ontweek har gehoorzaam en snel pakte Rose het op, ze deed haar uiterste best en pakte snel de onderarm van Isabelle en gaf er een ruk aan. Zeker niet te hard en zeker niet om haar pijn te doen. Dus liet ze haar daarna weer en keek naar Isabelle. "Ik vind dit op zich nog wel leuk.." Klonk het zachtjes en ze keek haar aan. "Een beetje beweging op z'n tijd is nooit verkeerd natuurlijk.' Ze keek tevreden even naar de jongedame. Natuurlijk zou het nooit in het echt zo gaan maar dat deed haar even niets. Ze vond het gewoon fijn.

Ik grijnsde toen ze die opmerkingen maakte. "Heb je ook zin in een beetje boksen of krachttraining? Want daar wou ik namelijk mee bezig." Ik trok een wenkbrauw op en keek haar aan. De leek het oprecht leuk te vinden. Veel Moroi's vonden trainen maar niks en zaten lui in hun stoel. Ik stopte een losse pluk haar achter mijn oor en bleef wachtten op een antwoord.

Met een lichte schittering in haar ogen knikte ze. Het beetje vechterslust dat ze bezat kwam omhoog. Begrijp Rose niet verkeerd, ze was heel blij dat ze nooit zou hoeven vechten maar ze had pit in zich. De brutaliteit om het wel te doen en te kunnen. Daarom was ze ook zeker niet te beroerd om een beetje te trainen. "Ja is goed, ik ben erg bereid te leren." Klonk het glimlachend waarna ze haar rode haren opnieuw even bond en haar ogen naar Isabelle gleden. "Zijn jullie allemaal zo gedreven?" Vroeg ze uiteindelijk rustig. Het klonk misschien raar maar als je zou navragen zou je merken dat Rose niet met veel Dhampiers op goede voet stond. Dat kon komen door relaties maar ook wel eens door denigrerende opmerkingen richting ze. Desondanks begreep Rose heus wel dat het ook gewoon wezens waren en ze kon daarom best normaal doen.

Langzaam begon ik te lopen waar de boks handschoenen stonden en keek op toen ik haar vraag hoorde, kort grinnikte ik. "Nee, dat zijn we niet allemaal. Sommige nemen het hoederschap niet serieus.. Ik wel, ik faal liever niet." Ik glimlachte vriendelijk en pakte een paar handschoenen voor Rose en gaf ze aan haar. "Trek ze aan." Zelf pakte ik een stootkussen. "Oké. Ga zo als mij staan." Ik deed mijn rechter voet en arm een stukje naar voren en boog mijn handen tot een vuist en hield ze voor mijn ribben en gezicht.

Rustig volgde Ros haar en knikte even begrijpend. "Ja, dat heb ik al bij sommigen gemerkt ja. Ze vinden het onzin om mijn soort te beschermen.." De toon had een soort spijtklank in zich. "Ik denk wel dat het nodig is, bescherming." Klonk het daarna en ze keek even naar Isabelle. Rustig trok ze de handschoenen aan en ging toen gehoorzaam staan. "Ik denk dat Dhampiers makkelijker te maken zijn.. Dat ze ons best mogen beschermen zolang wij er at terug voor doen. Jullie zijn onze minderen niet. Ondanks dat velen dat denken. Jullie zijn gelijken en soms beter in dingen." mompelde Rose. Ze keek Isabelle aan. Een standvastige blik was in haar ogen te zien en ze wachtte af tot ze zouden beginnen

Ik knikte toen ze het aan had getrokken en luisterde naar haar verhaal, ik ging er verder niet op in maar glimlachte in plaats daarvan. "Als ik lang zeg, sla je met je linker hand op het kussen. Als ik kort zeg, met je rechter. Sla zo hard als je kunt." Ik keek haar aan terwijl ik het stootkussen pakte en het goed vast hield. "3..2..1.. Lang, lang, kort kort.."

Ze antwoordde niet, integendeel, Rose kreeg helemaal geen respons. Even verbeet ze een steek van irritatie. Ze knikte enkel waarna ze haar irritatie er gehoorzaam uit begon te slaan. Het ging best goed, niet zo heel snel als een getraind iemand zou kunnen maar ze kon ermee uit te voeten. In haar ogen lag dan ook een lichte woede als ze mis sloeg of iets te zacht. Ze gromde dan waarna ze weer op de woorden van Isabelle door ging met slaan.

Ik keek haar aan, ze had veel woede in zich. Ik trok een wenkbrauw op maar haalde toen mijn schouder op. "Kun je ook trappen? Zijwaarts en een harde trap?" Vroeg ik vriendelijk. Ik hoestte even en trok mijn shirtje wat naar beneden omdat hij was omhoog was geschoven, daar had ik een hekel aan.

Ze keek haar even aan. Haar groene ogen bekeek het stootkussen even waarna ze twijfelend knikte. "Ja, ik denk van wel." Klonk het rustig. Ze keek er nog even naar, zeker toen Isabelle even bezig was met haar shirtje, daarna maakte ze zich klaar voor de trap. En al snel was ze in bewedingn. Ruw bewoog ze en hard trapte ze toen tegen het kussen aan.

Ik ging beter staan en hield het kussen strak tegen mijn lichaam aan terwijl ik de trappen van haar tegen het kussen voelde. Ik grijnsde even kort. "Goedzo, het gaat goed." Ik bekeek even haar techniek, ik moest toegeven, ze deed het erg goed voor een Moroi. Ik grijnsde en hield het kussen n=beter tegen me aan. "Probeer nu is hoger te trappen." Ik deed het kussen iets hoger.